ما گل‌های خندانیم، صدای قهقهه‌ها و دست‌های گره‌خورده‌مان را می‌شنوید؟ ما کودکانی بودیم که عهد بستیم در عمر کوتاهمان بدرخشیم و نور بدهیم، هرچند با چشمان باران‌خورده. هزار بار خندیدیم، چون به زندگی ایمان داشتیم. ما از دروغ‌ها رویا ساختیم و در میان شُره‌ها همدیگر را پیدا کردیم. ما گل‌های خندانیم.