ساعتها روبه‌رویشان نشسته‌ام، به امید دیده شدن. اما هیچ‌کدام از این‌ها من نیستم؛ هر خط، تأییدی بر ناپدید شدنم است. این تصاویر من هستند یا فقط تصور آنها؟ آنچه می‌کشند، انتخاب خودشان است، نه من. درونم غوغایی بی‌صدا هست—نامرئی اما غیرقابل انکار. از من خبری نیست.