این سازه، تجسد درهم‌تنیدگی هجوم و آوار است، با آغاز و پایانی بی‌نهایت. وجودش زخمی زنده از آنچه در او مرده است. مرهمی از پارچه سفید بر آن کشیده‌ام، بی امید به نجات.

این پارچه به گاز استریل اشاره دارد که نخستین بار در غزه بافته شد. مردم غزه سال‌ها مرهمی برای زخم‌های جهانیان ساختند.